9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1280
Okunma
Bir ıstırap yalnızlık,
Dinmek bilmez acısı;
Eksilmeden hep artar,
Dayanılmaz sancısı.
Kül bassan da yarana,
İçin için hep kanar.
Hâlinden hiç anlamaz,
Ne yatak,ne taş duvar...
Gözyaşları içinde
Sürüp gider şu ömrün.
Ne şarkıyla, ne sazla
Teselli olmaz gönlün.
Artık son bulsun dersin,
Yalnızlığın zulümü.
Pervazsızca beklersin,
Gelsin diye ölümü...
15.06.1997
Erman Ulusoy
Kırklareli