hayrettin taylan




dargın , dalgın haller gömleğimi giymişim
yusuf da yunus da , mecüc de benim artık
terk edilmişlik eskiliğinin aşk askısıyım artık
seni astım, sensizliği astım, bitmez sevdamızı da
sana asılan benlik gömleğimi de astım
ego ötesi sinirlerim kaldı asılmayan
sen ötesi özlemlerim kaldı aşkından düşen
2…
yaban olan her şeydin eğitil özle derliyorum seni
soru yok
sevap , cevap sen
duralığını yitirmiş gönül kapağım paslı
aralığımı kapatmış kavuşma türkün yaslı
gelişinin gelinliğini giymiş berrak sular kirli
ilk sıcağını saklayan yürek kabarcığın kelepçeli
dalgaların kilidini açan aşk algın sırlı
kavuşmanın ivedisinde ivmelerin övünçlü
varılışın vavında harfin sinmelere sevinç
kalışın kavmisin çoğalıyor aşkın
parçalanmış ayrılıkları topluyor aşkın
bitmezsin, bunca imgenin derin anlamına sözsüz ömrün varken

3…
bileylenmiş egonun keskinliğinde kesme algılarımı
sosyal bir bülbülün entelektüel atlasısın
her ilimden renkler içimde fokurlaşır
her aşktan sevgiler gönlümde buhurlaşır
yağışa, bağışa, akışa, sevişe yakınsal aynayım
t’aranmaya, arınmaya, arıtılmaya, gel gayrı
bulanmış nefretlerin ganj’ında gardını düşürmesin hüzünler
4…
renk renk ilgilerin diliyle boyansın aşk göğün
mutluluk senli zamana yıldız olsun, susmasın gecen
raslantı olmasın hayalimin istemleri, gerçeğine boyansın adın
her demin hediyesi gibi süslenip sunulsun sevgin