Gerçekler çok canımı acıtsa da
Yalan gibi dokunmadı yüreğime
Sorunlarım elbette çok oldu
Geçmişi irdeledikce, çözüm buldum
Bu güne başı ezilecek yılanlar büyüterek geldim
Akrep olduklarını gördükce,
Elbette isyan ettim
Geleceği süzdüm bakışlarımla
Duvara yapışan elöpenler gibiydiler
Kertenkeleler
Kurtulamadım, yapışkanlıklarından
Tazzikli su gibiydiler
Renkleri kara
Amma gökkuşağı gibi yayıldılar
Yarınlarıma
Ne acılarımı
Ne yalnızlıklarımı, hissedemediler
Ne kadar itelesem
Bir o kadar yakındılar
Beni cahillikle suçladılar
Sayelerin de, özürlüyüm
Çünkü çok hakkımı emeğimi yediler
Ömrümü ne vakit kefeye koysam
Hayatımı çaldılar
Kendimi tartamadım
Korktum gerçek rialardan
Yalanlardan
Tutunamadım hayat tan koptum
Amma nefret ettikce, şiirler de, çoğaldım
Hiç yaranamadım yarınlarıma
Süzgeçte kalan tortuyum
Bu yangınlar sönmedi
Sönmeyecek
Ama ben yine de, hayattayım
Sevgi dolu