VER DEDİ

Eserken başımda hasret rüzgârı,
Sevgi yüreğimde gel de gör dedi.
Çiçekten çiçeğe gezerken arı,
Hele sen bir beni baldan sor dedi.

Gözlerim dolaştı evrende birden,
Gece tefekkürde sabahtan erken,
Güneşe tabiat merhaba derken,
Boşalt ta kendini tekrar dol dedi.

Hayat yavaş yavaş tükeniyordu,
Aşk ateşten gömlek yanan bir kordu,
Biri düşte geldi her şeyi sordu,
Daha eksiğin çok ara bul dedi.

Dünya yalan onun da var eceli,
Her şeyin kendince konuşur dili,
Neden boynun büker demeden Selvi,
Doğruyum zannetme biraz dur dedi.

Bir sızı başladı inceden ince,
Sevdim zannetmişim meğer kendimce,
Ölüp ölüp dirileni görünce,
Aklet düşün bedenini yor dedi.

Düşün be Nizami çok derin düşün,
Haddini bilirsen ağrımız başın,
Haktan gelir benim ekmeğim aşım,
O bana fazlasın tutma ver dedi.

Nizami MERT