1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
808
Okunma
Odamın ışığı saatlerdir yanıyor
annem hiç şikayet etmeden
ara sıra kapatıp kendini bir odaya ağlıyor
ben susuyorum.
Anne, anne diyorum yazamıyorum,
aşık olduğum kız bana bakmıyor
geceleri tek başıma çayı demleyip içiyorum.
Ve biliyorum anne sen hissettirmeden ağlıyorsun.
Ben çoktan unuttum yalnızlığımı
sen hiçbir zaman hissedemezsin,
her şey bıraktığın gibi
eksik, yarım yamalak, saçma.
Derin acılar, susuşlar ayrılıklar üstüne,
sokaklarda dolaşan insanlar
şu sonbaharda sararıp dökülen yapraklar,
yağan yağmur
hep seni anlatıyor
bilmiyorsun.
Sercan Ateş
25.11.2012
Şiirin sahibi
Cevap Yaz