Senin sevdân bir romandır, kısım kısım, bölüm bölüm,
Bazen huzur ve mutluluk, bazen hüzün, hattâ zulüm.
Yaşadığım bir masaldı senle dolmak, senle olmak,
Seni sevmektir yaşamak, yokluğunsa, bana ölüm.

Dudakların gül yaprağı, gamzelerin gonca gonca,
Yeşil gözler ilkbaharım, minik eller taze yonca,
Amber kokan ipek tenin sarhoş eder koklayınca
Sen, içimde yanan ateş, ben, üstünü örten külüm.

Yak da, o kül yeniden bir ateş olsun, gel güzelim
Tut elimden, sabah akşam sevdamızı meşk edelim
Zeytin dalım, gün batımım, kır çiçeğim, seher yelim
Her seherde can bahçemde aşk şakıyan şen bülbülüm.

Sen, mecalsiz adımlarla yürüdüğüm ince yolsun.
Gül yüzüme, gülsün yüzüm, gözlerin hep sevgi dolsun
Yağ üstüme sağnak gibi, damlaların umut olsun,
Hayat veren yağmursun sen, bense, susuz, ıssız çölüm.

Kekik kokan yamaçlarda açan narin dağ lâlemsin
Her çiçekte, her yaprakta buğu buğu, aşk jalemsin
Gözlerinin derininde hayâl dolu bir âlemsin,
Kır çiçeğim, aşk böceğim, hüzün gözlüm, mor sümbülüm.

Çabuk geçti yaz mevsimi, sonra sanki zaman durdu
Rengi soldu çiçeklerin, bahçeleri hazan vurdu.
Artık bana yalnız senin güzel yüzün gülüyordu,
Kış mevsimi düşen cemrem, kış bahçemde açan gülüm.

Hayâllerim senle dolu, düşlerimde hep sen varsın,
Günlerime sevda tadı, düşlerime renk katarsın.
Bunca sözüm yetmez sana, sen sevgisin, sen baharsın,
Nice sevda yarışından kazandığım tek ödülüm...

Ünal Beşkese