Sesin diyorum duyulmayacak uzaklıkta
Aslında diyorum yolları sirkeleyip tozunu almak var ama
yorgunum...
biliyorum sen de yorgunsun...
sesini duyulur yakınlıklara getiremeyecek kadar...

Ellerin diyorum hala aklımdalar
uzun parmakların...
özerk bir uzvundu...
Aslında diyorum bu mavi göğe yakışmıyor sen de durduğu kadar...
uçurumla düzlüğün arası bir adım kadar...
Ellerin diyordum
ellerime benzemiyorlar
ileriye gideceğim sana dahi benzemiyorlar
kendi güzelliğinde onlar...

Gözlerim diyorum nasıl çürüdüler bu kadar
yoksa aynaların bana bir hıncı mı var...
ha bir de bileklerim var
hayata kesilen, hayatın kesildiği bileklerim...
ama kanamıyorlar..
bağışladım tüm kanımı
savaşın çocuklarına...
beni yaşatmıyor madem onları öldürmesin akan bu kan.

ben diyorum hala öfkeliyim, sanırım hiç de değişmeyeceğim.
öfkemi biliyorum ruhumu kesiyor kanı kalbime akıyor...
aksın...
isteyen gelsin bu kandan denizde abdest alsın.
Kafkas/ Beyazıt