Sessizlik ormanında yürüdüm .
Yine gece ,
Yine tek başıma ...
Sükuneti, huzuru, arayan bana bile
bu sükut çok ama çok fazla.

İçimde birikmiş çığlıklarım asırlık çınarlar gibi !
Korkularımsa sarmaşık .
Sarılan mı ?
Saran mı ?
Karışık!

Kurtulmak istedikçe daha da dibe çekiyor hüzünlerim beni.
Çaresizliğim bile
pek çaresiz kalıverdi.

Işık yok mu ? bu koca ormanda ,
Dalların arasından süzülse üstüme.

Bu karanlık ,
Bu sessizlik deli etmez mi adamı?
Yeter artık.
Yürek ister ,
Güç ister baş etmeye bu gamı!

Karanlıklar mı soldurmuş çiçeklerimi?
Duyulmuyor mu feryatları papatyalarımın?
Sevgimin ispatı yetmedi mi ?
Neden yakıyorlar canımı?
Sevdin mi, sevmedin mi ?

Nerde gelinciklerim
açtılar da soldular mı?

İçime akan göz yaşlarımda
yetmedi mi nilüferlerime;
onlar da mı soldu!

Hazanı severim derdim ya en çok ;
Sarardı ,döküldü
tüm yapraklarım;
Kurudu
Tüm dallarım.

Sende ilk baharı severdin ya,
Hadi gayret et de yeşersin ümitlerim
Çiğ düşsün yeşillerime yeniden ,
geçit ver ümitlerime .

Tek yeşermeyen olarak kalsın
korku çınarlarım!

Kardelenlerim var hala benim sakladığım,
Söndürsen yangınımı baş verirler yeniden ,
Yeri dar gelen
taşların arasında
sıkışmış
yeşilliklerim de var benim.
Yer bul bak hemen yeşeriverirler.

Açmadan solan çiçeklerim içimde kalmasın,
Alıcı kuşlar tepemde dönüp durmasın,
Simsiyah gece üstüme çöreklenmesin ,
Korkularımın yerine
yıllanan çınar olsun
ANLATAMADIĞIN !


Sevgin ...