Oysa ben hiç ağlamayacaktım
Sevip yalvarmayacaktım
Kimseye dön diye avazım çıkıncaya kadar
Kendimi paramparça edip
Gel/gel demeyecektim

Oysa ben sevgiyle tanışmayacaktım
Alışmayacaktım başka bir sese bağlanmayı
Kendimi başka bir yürekte görmeye alışmayacaktım
Kaleme elim değmeyecekti
Veya hep kalemimden boz kırlar dökülecekti
Bir yanı kurak yaylalar
Bir yanında sevgi saygı dolu insanlar
Ben hayatı iki gün yaşayanlarla tanışmayacaktım
Alışmayacaktım ve de kanmayacaktım pembe yalanlara
Hani olması daim olsun denir ya
Beni görenler “ALLAH kurtarsın “
“ALLAH yardımcısı olsun” demeyecek
Dedirtmeyecektim

Oysa ben eski ben kalmalıydım
Zorba idi belki adım
Çahil-ü cühela idim
Ama kimseye ağlamaz
Kimseye yas tutmazdım
Bir tabiata aşık olur bir tabiata ağlar
Bir tabiatla dertleşirdim
Ne güzeldi o günler
Ben hep o günlerde kalmalıydım
Beni kimse sevmemeliydi
Bende hiç kimseyi sevmemeliydim
Ama kahretsin seviyorum işte
Oysa ben hiç sevgiyle tanışmayacak
Sevmeyecek ve de sevilmeyecektim