sen giyindin seni ben ise giyinemedim beni
sen apayrı bakıyordun tanrıya ve onun temsil ediyordun,
saçlarına dokundukça güzeliğini görüyordum tanrının
gözlerin tanrının cehenemi ben ise o cehenemde yanmaya canatan günahkar.
senin için cenneten vaz geçtim seçtim cehenemi,
biliyorum ki tanrının ateşi merhametle yanar,
o yakmaz aşk mahkumunu,
hem sevmek benim suçum değil ki,
tanrı seni yaratmışa böyle masum böyle alımlı,
benim suçum ne ,benim günahım ne...
ben sende onu görüyorum
böyle kıvranamam ondan ondandır böyle acıyla yanmam.
sen seni giyiniyorken sen seni kapatıyordun ve ben açıkta kalıyordum.
sen örtündükçe ben sana köle ben sana adanmış adak oluyordum...
bu nasıl bir ikilem sana benzemeye çalıştıkça nefsime benzemek.
ya ben günahkar ya da sen aziz.
söz verdim mahrem duvarının ardında kalacagıma ama olmadı.
yapamdım tüm çıplaklıgımal iğfal ettim kendimi.
uyan selvi boylu uyan da gör gtözlerimdeki sonzuz aşkı.
uyan uyan uyan!
sen güneşe doğru yol alırken ben gölgen misali arkanda kalıyorum.
sen doguya benziyorken ben batıya benziyorum.
sen rabiya misali ben firaun.
şimdi anlıyorum ki seni sende bulmak için
tanrıya benzmek gerek.
beni sende bırakmak için örtünmem gerek.