3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1447
Okunma
Depremler oynuyor beynimde,
Dışarıda bir köpek sesine uyanıyor gözlerim.
Uyuyamıyorum acılarım hala taze...
Ne etmiş bu aciz insan kendine?
YARABBİ!
Durmadan sızlıyor...
Ulu köpek ulu...
At boşalt içindekini,
Yapamadığımı yap.
Ne kadar sadığım kendime?
Ya sen;
Sesi kulağımda çınlayan gecenin karanlığında,
Cadde lamblarından farkedebildiğim güzel köpek!
Sen ne kadar sadıksın sahibine?
İtiraf edeyim mi?
Ben hiç sadık olamadım ruhuma;
Hep kandırdım, aldattım,
Yalan söyledim ona!..
Yüzüm yok dayanmaya!
Sonsuzluğa sonla,
Başlangıca devamla sürdürdüğüm...
Masumiyet mahremiyetin eseridir.
Uyu köpek uyu!..
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz