2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1187
Okunma
bir ilmek daha attım gidenlerimin ardından
ne çok zenginim
ne çok ilmeğim var
gözlerime kalkan ettiğim koca gözlüklerim
çok çabuk öğrendi ıslanmayı.
ve tanışacaktı
bir annenin yalan söylerken büyüyen gözbebekleriyle...
ey çocukluğum
ne güzel ne tazesin sen
hüzünler tünemiş uzayan saçlarına
eskimeyen köyler gibisin haberin yok
içinden patika yollar geçiyor
görmüş geçirmiş meşenin gölgesinde ağlarken yetimliğin
selvi ağaçları seranadlarıyla yıkıyor kimsesizliğini
yemyeşil oluyorsun...
herşey olması gerektiği gibi demek ki
demek ki diyorsun.
bir ilmeğin daha oldu
ilk önce insan olmayı öğrendin...
insanlığım!..
tut kardeşinin hayallerinden
güzel günler var belli, selviler neşeli
çok işimiz var, daha abla olmayı öğreneceksin...
5.0
100% (1)
Cevap Yaz