Amenna...
..........Kim demiş unutmanın reçetesi verilir
..........Söndü dediğimiz an küllerinden dirilir
..........İstenir mi izleri silinsin hâfızadan
..........Yaksa da hatıralar uğruna can verilir...

..........Yanlış anlaşılmasın ne Mecnun, ne de Leylâ
..........Gönül’e kor düşüren ne Yusuf ne Züleyha
..........Bu öyle bir ışık ki, gözlerde şimşek çakan;
..........Güneşin karşısında silinir gider ayla...


Kimi sular, nehirler kavuşurken denize
Kimisi bölük pörçük ayrılır da kollara,
Yayılır ovalara...
Alır nasibini, kanar bozkırlar;
İfâ edilir kutsal vazife; yeşile bürünür toprak
fakat
Akarsuların gönlünde deniz vardır!
Derya’ya akmak, kavuşmak vardır!
Umman’a karışmaktır nehirlerin, ırmakların muradı...
Kimileri erer de emeline,
Kimisinin kaderinde; hayallerle avunmak vardır...
*
..........Meşakkatli geçse de; hayat olsa da heder
..........Canlı cansız ne varsa yaradanı zikreder
..........Sınırsız Rahmetine, nasibine şükreder...
..........Vuslat nerde ne zaman, nasıl tecelli eder;
..........O’nun Takdirindedir, AMENNA" der, sabreder...


Var mıdır bilen; suskun kayaların, taşların esrarını?
Algımızın acziyetinden midir onları hissiz bilmek;
kim bilir?
Ya onlar bizi nasıl görür, nasıl tahayyül eder?
Kim bilir suskunluğun sebeb-i hikmetini?
Belkide bize tahammülü öğretiyor, kim biilr...

06 OCAK 2013
Metanet Yazıcı