Dünya mı değişti, bizler mi?
İnsanlar insanlıktan çıktı.
Ne kadın eski kadın şimdi, ne erkek eski erkek.
Eski erkek diyoruz ; babalarımız.
Ya annelerimiz..??
Hele hele evlatlar.

Ne çok şey değişti değil mi?
Nasıl bir devirdeyiz?
Nasıl bir döngü bu.
Aşklarda, sevgilerde sahte olmuş.
Eski aşklar da kalmadı.
Eski bağlılıklar, eski sevgiler...
Yürek küskün hayata, insana...
Beyin devralmış tüm hissiyatı.
Paraya endeksli bir yaşam.

Şimdi oturduğun ev para..
Elektrik para..
Su para...
Herşey bir kağıda esir.
İnsanlar esir.
Erkeklerin gönlü bacak arasına sıkışmış,
Kadınların gönlü ise paraya yapışmış..
Herşey sahte..satılmış dünya haberimiz yok.

Eskiden yürürdük, koşardık.
Şimdi çocuklara koşma diyoruz.
Ben doğayı özledim.
Top oynamayı özledim,
Saklambaç oynamayı....
Apartman üstüne apartman,
Ev üstüne ev.
Güneşi örtmüşler.
Ayı saklamışlar.
Denizin kokusu yok.
Çimenler bile sahte,
_ Halısı yapılmış..
Sanki boğuluyorum bu sisli şehirde.
Diyorlar ki ozon tabakası yırtılmış.
Ben güneşi göremiyorum!

Dünyanın kokusu yok olmuş..
Nerde o çimenler , deniz havası
Nerde mis gibi sardunyalar...
Ağaçlar yok.
Heryan beton duvar.
Köprüler, hiltonlar,koca koca siteler.
Üstüste kibrit kutusu gibi..
Kuşların nesli mi azaldı?
Ben seslerini duyamıyorum.
Nerede o rengarenk kelebekler?

Renklerde tükenmiş artık
Renk dedimde,,
Nerde o bayrak kırmızı?
Nerde kanarya sarısı?
Nerde turuncular, canım yeşilim, denizimin mavisi.
Öldürdük o cıvıl cıvıl renkleri.
Bir modadır gidiyor, siyah - beyaz.
Halılar siyah beyaz, perdeler siyah beyaz, koltuklar siyah beyaz.
İki renge mahkumuz gibi.
Şimdi herşey siyah beyaz olmuş.
İnsanlar gibi.
a.p morkoç