Ben bir zaman;
Beyaz bir çiçektim.
Bir damla göz yaşı içine sakladım hep duygularımı.
Nefrete büyüdü tırnaklarım
Parçalayacaktım,
Bir gün içimdeki bütün kirli anılarımı..

Benim sırdaşım,benim gözyaşım olurdu.
Benimle beraber ağlardı yıldızlar,kızıl bulutlar...
Onlara bakar bakar, ben daha çok ağlardım,
Yakışmazdı onlara benim için ağlamak.
Benden inerdi göz yaşları,yağmurların da yerine...

Kimin ağlattığını sormayın!
Nerden geldi kimdi?
Azrail olsaydı da alsaydı canımı..
İlkokul çağımdı,henüz altı yaşım..
Söylemeye dilim bile varmıyor
Gözü dönmüş köpek!
Murdar etti iffetli namusumu...!
Gonca iken koparıp,ayaklar altına attı...
Merhametsizce yalvarttı!
O anda;
Feryadımı duyan, sadece kara bir bulut vardı..
Gökteki ay,
Utancından kayıp giden yıldızlar,
Hepsi ayrı ayrı çığlık attı...
*
Donuklaşmıştı göz bebeklerimin içi,ruhum o anda öldü...
Düş değil gerçekti!
Korkak,sefil,sırtlan dişli yaratık.
Bir karabasan gibi çöktü, gencecik bedenimin üstüne!
Kirli emelleri uğruna!
Umutlarımı çalıp...
Bir ömür gözlerimi ağlattı...!

O an,sana sığındım; "YARAP"!
Ne büyük bir sorgulayış!
Ne büyük bir imtihandı!
Neydi bana reva görülen bu eza?...
Paçavraya dönüşmüştü bedenim..
Neden ayaklar altına attılar?,
NEDEN!?
Neden,?Neden,?Neden!?
NASIL BİR İMTİHAN!
Ne dil anlatır ne kalem yazar,nede;
Gücüm yeter.....
__________cem___________
09.01.2013
not:
İsmini vermek istemeyen bir kızın, anlatımıydı...
Toplum adına, nefretle kınıyorum...