Buz gibi şehre uyanırım sabah
İstanbul beyaz örtüsünü bürünmüş
şehre kar yağar
yüreğime yağmur damlaları düşer

mevsim soğuk olsada
ben yüreğimdeki yağmur damlalarıyla
yeşertirim düşlerimizi bir ağaç büyütürüm bahara
meyvelerini paylaşacağımız

üşümesin yüreğin
Gözlerim gözlerin olmuş seni görürler bu gözlerde
bir olduğumuzu herkez bilir sevgili
bir’i hiç bir güç bölemez

bir yoldur ki vuslata gider engelleri bir bir aştığımız
çakıl taşları arasında ayağımız kanaya kanaya yürüdük
bilrdik ki o yol vuslata gider

İstanbul bekler bizi gelecek bahara sözümüz var
yaralarımızı birlikte saracağız elele

Bir kuş uçurdum gagasında mektup var
Al onu
mektupta şöyle yazıyor;
Martı Denizi çok Seviyor ve Bekliyor

Mektubumu aldıysan
mavi sesini gönder bana
martının kanatları güç alsın

Seval Kök

09.01.2013