yokluğun sancılı sonbahar
zemheri ayazında doğuyorum
işte bir öyküdür sana anlatılan
saçının telerinde savruluyorum tut beni
gel sevdamın kaçık delisi
yalnızlığına pul pul dökülüyorum

Yalnızlığımın gül uykusundayım
Melekler öptü sesizce
Ve sen doğdun ufkuma

Dilime sürdüm Baldan kelamı
Kemanım çaldı Yar hatrına
Ve ses oldun yalnızlığıma

Süzdüm hüznümü yüreğim berrak
Aç yüreğimi sevada bak
Kendini göreceksin

Bu gece hüzün bu gece sitem yok
Hayat yeter boğma beni
Sevda gül kurusu öper gecemi
Ve ben sevdanı doğuruyorum
Yırtılsın gecenin matem kefeni
Yalnızlığımın gül uykusundayım

Gül uykusu siper kirpikte
Sesin de ise gül buğusu
Yalnızlığımın gül uykusu öp beni

Yalnızlığımın gül uykusundayım
Sensiziliğin en son haklasınayım
Ve sen nefes oldun yalnızlığıma

gül kurusu masum bir uyku
öptü beni sen diye
ve masal ağacına astım ruhumu bu gece


mahmudiye düzkaya