0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
893
Okunma
Biz durunca duran, gidince giden…
İstinasız bizimle hareket eden…
Küçük bir parıltıyı bile seven…
Işık yoksa kaybolan gölgeler…
Önümüzde ise ışık arkamızdan gelen…
Arkamıza aldık mı ışığı önümüze geçen…
Hele bir de ışığa yaklaştık mı
Bizi de ezip devleşen gölgeler…
Devleştikçe gerçekleri örten…
Her tarafı karartıp,
Bizi tekrar ışığa muhtaç eden…
Bir ışık bulunca,
Yine ortaya çıkan yüzsüz gölgeler…
Ne ışığı, ne de bizi…
Sadece kendini seven…
Kendinden başkasını düşünmeyen bencil gölgeler…
Elbet bir gün
Yalanlarla, hilelerle, bencillikle, kurnazlıkla,
Kararttığınız şu dünya
Barışla, sevgiyle, kardeşlikle…
Ve gölgesi olmayan, en güzel duygularla aydınlanacak…
Elbet bir gün
Herkes sizin sahte dostluğunuzu anlayacak…
Ve herkes gölgesiz yaşamaya başlayacak…
5.0
100% (3)
