2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
845
Okunma
Biz ki çatlak sistemin suskun çocukları,
Ne hüznümüz tam ne sevincimiz.
Yürürken ömrümüzün baharına,
Günden güne eksilmişiz.
Kaçamak bakışları aşk,
Gülümseyen yüzleri dost bilmişiz.
Hata yapmaktan çekinirken,
Hayatı es geçmişiz.
Ömür dediğin bir bardak su,
Öyle sanmışız ki derya deniz.
Kibre gark olmuş bedenimiz,
Sanki papatyadan medet uman biz değilmişiz.
Ruhumuz da hayallerimiz kadar pas tutmuş,
Masum değiliz hiçbirimiz…
5.0
100% (2)
Cevap Yaz