San Marko Meydanında aşkımı ilân ettim ona,
Güneş doğmamıştı henüz, çok erkendi vakit.
Sadece ikimizdik, bir de güvercinler vardı.
Diz çöküp yalvarışıma
Bütün güvercinler şahit...

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Pizza yerken tanıdım onu;
Venedik’te,bir ara sokakta
Küçücük bir pizza dükkanının sahibiydi,
Pizzaları hep kendi elleriyle hazırlıyordu.
Kırk yaşlarında kadardı,
Pizzalarında karides, istiridye
Ve ellerinin tadı vardı...

Simsiyah saçları iki yandan omuzlarına dökülmüş
Ve zülfü, sağ gözünün üstünde bükülmüş,
Dudaklarında olgun ve iri şaraplık pembe üzümler
Ve yeşil gözlerinde şen çocuk kahkahaları saklı,
Yüzünden hiç eksilmeyen o davetkâr gülüşü
Sanki yalnız ona özeldi,
Üstelik, bol kıvrımlı, dolgun vücuduyla
Tam bir kadındı, hem çok güzeldi...

Ben, üç gün, hep pizza yedim Venedik’te,
Hep onun ellerinden
Ve hep gözlerini seyrederek,
Sonra onun da gözlerindeki çocuk gülüşleri yerine
Bir kadın baktı gözlerinde, bana gülümseyerek

xxx

Son gecemdi Venedik’te
Bir kırmızı gül bıraktım tezgâhının üstüne
’ Buon pormericciyo’ derken,
Gözlerime bakarak kokladı, öptü o gülü kaç kez,
Ben, mutlu hayaller içinde sabırsız,
Geceyi beklerken...

Mehtapta, çizgileri gümüşten bir labirent giydi Venedik
Ve biz, ’Kanale Grande’de, bir gondolun içinde
Onunla el eleydik...

Napoliten şarkılar söyledi gondolcu gece boyunca,
Gözleri hep onun üzerindeydi sanki,
Gerçi eli bir elimde, başı omzuma yaslanmıştı
Ama yine de bir an kıskanıverdim işte,
Okşayıp saçlarını, kokusuyla doldurdum ciğerlerimi
Bir iç çekişte...

Dudaklarımızın tadını ilk kez
Rialto köprüsünün altından geçerken denedik.
Sandımki o an,
Titredi ve tutuştu bütün Venedik...

Ben birkaç kelime İtalyanca, o biraz İngilizce,
Pek konuşmadık sayılır,
Zaten, konuşmadan geçen zaman
Daha romantikti bizce...

xxx

Sonra
San Marko Meydanı...
San Marko Meydanında aşkımı ilân ettim ona,
Güneş doğmamıştı henüz, çok erkendi vakit.
Sadece ikimizdik, bir de güvercinler vardı.
Diz çöküp yalvarışıma
Bütün güvercinler şahit...

Ellerimi tutup iki eliyle
Bir Leonardo tablosundaki azize bakışıyla yüzüme baktı,
Bakışında sevgi, teşekkür, merhamet, pişmanlık
Daha neler vardı
Ve elleri hâlâ çok sıcaktı.

Sonra ne oldu bilmem,
Güneşin ilk ışığı bir mızrak gibi saplanınca gözüme
Kamaştı gözüm, bir an hiçbir şey göremedim
Ve bir rüyadan uyanır gibi, uğuşturarak açtığımda gözlerimi
O yoktu, kaybolmuştu,
Ne oldu, nasıl oldu, hiç bilemedim...

xxx

Aradan yıllar geçti...
Düşündüm de;
O güzel kadının gözleri, saçları yüzü, vücudu, sesi
Hele o kendine özgü gülüşüyle
Her şeyi tıpkı sizin gibiydi,
Ya da siz, tıpkı o kadın gibiydiniz
Bir de, dün gece rüyama girip
San Marko Meydanında gözüme saplanan
O güneş ışığının arkasından gözükerek
’Daha pizza ister misin ’ dediniz;
Nasıl ürperdim bilseniz;
Geç de olsa anladım,
Gönlüme adınızı yıllar öncesinden çizdiniz...
Venedlkte âşık olduğum o kadın, sizdiniz...

xxx

San Marko Meydanında aşkımı ilân ettim sana,
Güneş doğmamıştı henüz, çok erkendi vakit.
Sadece ikimizdik, bir de güvercinler vardı.
Diz çöküp yalvarışıma
Bütün güvercinler şahit...

Ünal Beşkese