Ben uyurken seherde,
Eller çoktan uyanmış.
Bağlarda bahçelerde,
Güller çoktan uyanmış.

Diyar diyar dolaşan,
Ovalar dağlar aşan,
Yâr zülfünde dolaşan,
Yeller çoktan uyanmış.

Bahar kokusu gelen,
Çiçeklerle bezenen,
Türlü meyveler veren,
Dallar çoktan uyanmış.

Hedefe varmak için,
Deryaya dalmak için,
Coşarak için için,
Seller çoktan uyanmış.

Konuşmayı bilmeyen,
Gönül sesi dinleyen,
Saz göğsünde inleyen,
Teller çoktan uyanmış.

“İKRA”emrini duyan,
Dört kitabı okuyan,
İçi dışına uyan,
Kullar çoktan uyanmış.

Benliğini terk eden,
Gönülleri titreten,
Aşkı aşkla zikreden,
Diller çoktan uyanmış.

Diriler sanki ölmüş,
Ölüler geri dönmüş,
Gönül ateşi sönmüş,
Küller çoktan uyanmış.

Âlem’ler takı takmış,
Yaralı hayran bakmış,
Koyu perdeler kalkmış,
Tüller çoktan uyanmış,

19/11/1996…….Mustafa YARALI