Eğri yaydan çıkmış, doğru ok gibi,
Gittiği hedefi, vurmalı bir söz.
Maksadı aşmadan, engel yok gibi,
Asıl adresine, varmalı bir söz.

Dedim ki, dedi ki, demiş ki diye,
Gereksiz laf edip, çekişmek niye?
Tepkiden ne çıkar? Bakın etkiye,
Başa bela başlar, yarmalı bir söz.

Düşünüp taşınıp, karar almadan,
Ağızlardan çıkıp, destan olmadan,
Kaybolup giderek, zeval bulmadan,
Kendini kendinden, sormalı bir söz.

Eğer bir olmazsa, söz ile mana,
Demezler mi buna, lüzumsuz dava,
Gereksiz laflardan, sukuttur evlâ
Aklını fikirle, yormalı bir söz.

Harabat ehlinden, çıksa da bile,
Şeytanın kulağı, bıksa da bile,
Zalimin evini, yıksa da bile,
Gönüllerde saray, kurmalı bir söz.

Susuz sulanmal,ı açlar doymalı,
Aldığı başlara, başlar koymalı,
Kelâmda ki maksat, öze uymalı,
Kıyamete kadar, durmalı bir söz.

Kıvamına gelip, dilden çıkmadan,
Bin kez düşünmeli, bir kez bıkmadan,
Bir can incitmeden, yakıp yıkmadan,
En katı yüreği, burmalı bir söz.

Düşmanını bile hayran ettirip,
Girdiği gönülde bayram ettirip,
Hakkı hakikati seyran ettirip,
Gururu kibiri kırmalı bir söz.

Canlar can bulmalı canlı Kâbeyle,
Bağlar bağ kurmalı gülle, laleyle,
Gönül toprağını aşkı badeyle,
Tavınca sulayıp, sarmalı bir söz.

Suçluysa yaralı, hemen asmadan,
Terazi kurmalı denge şaşmadan,
Hak hukuk adalet haddi aşmadan,
Hükmün kalemi kırmalı bir söz.

Mustafa Yaralı