Seni öylesine çok seviyorum ki,
güleç yüzlü
yüreği düzgün insan,
bana gökyüzü kadar uzak ve yüreği ,
her muhtaç olduğumda,
yanıbaşımda olan...

Seni öylesine çok seviyorum ki,
kimi zaman cehennem azabı bir cezasın bana,
yüreğimi dağlayan.

Kimi zaman da ödül,
şu an olduğu kadar
mutluluk veren
ve şu an olduğu gibi ,
yaşama
FARKLI VE ÇOK ÖZEL BİR
anlam katan...

Seni öylesine çok seviyorum ki,
ciddi ciddi cazibene kapılıyorum çoğu zaman
hayaller kuruyorum içinde sen olan...

İki katlı bir ev mesela,
pembe panjurları,
ve içinde henüz doğmamış çocuklarımızın koşuştuğu çığlık çığlığa...

Seni öylesine çok seviyorum ki;

Ne varsın ne yoksun hayatımda,
hani ikisi arasında,
gölgelerin yüreğime yansıdığı,
ve yüreğinin kalemime yaslandığınca,
olabildiğince cüretkar ve fütürsüzce,
ne benimsin
ne elin...
tüm bedenimi esir alan,
tarifi imkansız bir büyüklükle içimde olan...
SEVİYORUM İŞTE,

ANLASANA
ANLASANA
ANLASANA...