Kendi yarattıklarına tapmak belki insanlık tarihi kadar eskidir. Tapmak ille de önünde secdeye gitmek, kurban kesmek, diz çökmek şeklinde olmuyor tapılanın... Tapılanın niteliğine göre tapınmanın da şekli değişiyor... Tapınmada ilah kim ve her ne ise ona karşı bir teslimiyet, kendinden ve kendine ait olanlardan tam bir vazgeçme vardır. Ve hatta vazgeçmekle kalmamak, elinde avucunda ne varsa ilaha sunmak vardır... Sonuçta ya ilahın gazabından kurtulma ümidi, ya ondan başka bir yarar sağlama kaygısı vardır... Yani tapınma bir yanıyla maddi alışveriştir.. Kendinde olan ne varsa vereceksin, karşılığında ilahtan bir şeyler koparacaksın..

Hele tapınma kitlesel, yığınsal bir biçim almışsa bu alışveriş de devasa boyutlara ulaşır. Kitlesel huşu içinde kıran kıranadır bu alışveriş... Aklın yerini bir nevi histeri alır. Çılgınlık alır... Alışveriş almış başını giderken, insanın ve insanlığın hiç bir değeri kalmaz... Bunlar rahatlıkla ayaklar altına alınır... Çiğnenir geçilir.. Çünkü önemli olan ilahların memnun edilmesidir; tatmin edilmesidir...

İnsanların kendilerinden güçlü gördükleri ve medet umdukları ama aslında kendi yarattıkları nesneler zaman içinde değişim de göstermiş; mabutlar çeşitlilik kazanmıştır.. Örneğin para, marka, sermaye bu mabutlar arasına girmiştir. Kendine atfedilen muazzam önemin yanı sıra tapınmanın bütün belirtilerinin görüldüğü belli günler de bu örnekler arasında sayılabilir.. Bunlardan bir tanesi de yeni geride bıraktığımız yılbaşı günleridir..

Yılbaşı günleri tapınmanın çılgınlık boyutlarında yaşandığı zamanlardır... Yılbaşının kendisi en başta zaten putlaştırılmıştır... Bu putun gelmesi yaklaştığında diğer putlar da yerlerini almakta gecikmez.. Tüketimin körüklenerek doruk noktasına çıkarılması için muazzam bir fırsat doğar yılbaşında... Putlar önünde kitleler kendinden geçerek bir alışveriş histerisine tutulurlar... Ne varsa elde avuçta harcamaları gerekir.. Hem de ihtiyaç için olmaktan ziyade marka tüketmek içindir bu çılgınlık... Marka da tapılanlar geçidinde yerini en başta alır yılbaşlarında... Bu markalardan edinmek için bir yarış başlar... Tabi gücü olanlar bu yarışta tapınılan markaya ulaşır.. Gücü olmayanlar ise marka olmayanlarla yetinmek zorunda kalacaktır... Yani ilahın şefahatinden mahrum olacaktır.

Yılbaşlarındaki bu alışveriş ve marka çılgınlığının, tüketimdeki bu sınır tanımazlığın sonuçta kimlere yaradığı elbetteki bellidir... Tapınaklar tarih boyunca zaten hep belli kişilere yaramamış mıdır? Yılbaşlarında olduğu gibi tapınma histerisinin gözleri döndürdüğü zamanlarda yoksullar yine çaresizliği yaşamaya, yoksul çocukları kırık camdan olup bitenleri imrenerek boynu bükük izlemeye mahkum olurlar...

Ve bu tüketim tufanın ardından yeni bir yıl daha girer... Adı üstünde yeni.. Ancak bu yeni ne kadar yeni ve neyin yenisidir? Eskilerin yeni bir tekrarı olmaya aday bir yeni olmasın sonra.. Ama insan bu.. Ümitsiz yaşayamıyor... Bir yerlerden, bir şeylerden hep ümit içinde oluyor.. Tabi yeni yıldan da... Sanki gizli bir el tüm ümitleri gerçek yapacaktır... Ki bu ümitler çoğu zaman yıl eskidikçe tükenmeye yüz tutar... Ve böylece yeni bir yıla daha gelinir..

Mavi şair Sündüz de aruz dizelerinde yeni yılın bu özelliklerini inceden inceye işlemiş; bir güzel gözler önüne sermiş... Harika yapıt için tebrikler Sündüz... Yeni yıl sana daha çok yaratıcı güç ve ilham getirsin... Selam ve sevgilerimle...





Harabe tarafından 1/3/2013 4:06:07 PM zamanında düzenlenmiştir.