22
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
1611
Okunma

Göz alıcı renklerine, endamına kapılıp
Bir bir konar durur arsızca
Kondukça yapraklarına zavallı çiçeklerin
Albenileri artar, mutluluk saçarlar etrafına
Mağrurlaşır yaprakları, dikip başlarını
Kızgın güneşe,
Ağlayan yağmura,
Delice esen rüzgâra
Ve diğer çiçeklere caka satarlar…
Aslında, konduğu çiçeklerin yaprakları
Yara alır acımasız dokunuşlarında…
Diğer çiçeği gören gözlerinde
Bir önceki çiçeğin izleri silinir
Yoktur ondan kötüsü
Gül’ü lale’ye,
Sümbül’ü karanfil’e,
Gelinciğ’i papatya’ya
Tüm çiçeklerin adı kirlenir dilinde
Zamanla sıkılınca aklına gelir
Lekelediyi bir önceki çiçek
Acaba bıraktığı yerde midir?
Hala onu mu beklemektedir?
Bir telaş çırpar kanatlarını
Tahmin ettiği gibidir
Yaralı, bereli, gözleri yolda
Dilinde ve yüreğinde adını sayıklayarak
Onu beklemektedir…
Eserinden memnun ağzından akıtarak balları
Bir parmak balda çiçeğin ağzına çalar…
Çiçek mutlu, geri dönmüştür beklediği
Her geri dönüşü unutmadığının kanıtı
Sevdiğinin ispatıdır diye avutur kendini
Parlar yaprakları, canlanır dalları
Diğer çiçeklere karşı kazanmıştır zaferi…
Lakin bilmez ki o her çiçeğin tadına bakar
Yaşamasını sağlayacak bal toplar…
Ağına düşürdüğü her çiçek onun kölesi
Bir parmak balsa bağımlılık sebebi
Eşsiz sevgisi eroin
Ulaşılmaz, bitimsiz aşkı ise esrardır artık
Tüm çiçekleri yoklarken
Enjekte eder damarlarına
Her geçen gün daha fazlasına ihtiyaç duyulan…
Varsalarda farkına çok geçtir
Yavaçca solup dallarında ölüme mahkumdurlar…
Tüm çiçekler kendini onun gözünde farklı zanneder
Oysa yoktur hiç birinin bir birinden farkı
Tek farklı olan kendisidir…
Zira o,
Çiçeklerin gördüğü normal bir arı değil kocaman bir eşek arısıdır…
02.01.2013_________________________Seher_Yeli S.ZerrinAktaş
5.0
100% (19)