Çığır açamıyorsa yürekler aşk adına
İki bin on üç yılı bana hiç hoş gelmedin
Vuslat için değilse erekler aşk adına
İki bin on üç yılı bana hiç hoş gelmedin

Hala aç insanların lokması başkasında
Susuz kalmışın suyu başkasının tasında
Tüyler dikenleşmezse ölenlerin yasında
İki bin on üç yılı bana hiç hoş gelmedin

Milletlerin arası mayınlı hudut ise
Özgür nefesler için kurşunlar umut ise
Kar yataklı çocuğun yorganı bulut ise
İki bin on üç yılı bana hiç hoş gelmedin

Emperyalist baskılar olmuşsa başa bela
Oturursa tepede hırlı, hırsız, ukala
Fikirler prangalı hücrelerdeyse hala
İki bin on üç yılı bana hiç hoş gelmedin

Hainler karlı dağda namludan bakıyorsa
Kınalı yapıncağın kanları akıyorsa
Her kurşun yürekleri dağ gibi yakıyorsa
İki bin on üç yılı bana hiç hoş gelmedin

Gönlümdeki güzel gül fitne ile solmuşsa
Dinim, dil ve vicdanın arasında kalmışsa
Coşari umutsuzluk yine umut olmuşsa
İki bin on üç yılı bana hiç hoş gelmedin

01.01.2012 /İstanbul

İbrahim COŞAR