Zifiri karanlıklarda atılan adımların
boşluğa düşmesinden korkarak tutunmak isteyeceğin
ve tükenik gecelerin sarhoşluğunu yaslayabileceğin
bir duvardır seni beklemek
ve her halukarda beklerken duvarın gölgesinde sinmektir.
Herkesin hayatından birşeydir işte…
Ağladığında gözyaşlarınla birlikte içine akacak sevgiyi,
umutlarını mahcup bir tebessümle karıştırıp,
bir arada tutabilecek koca bir yürektir seni beklemek.
Yüreklerin en büyüğüdür.
O koca yürekten gözlere,
en umulmadık anlarda,
en güzel gülümsemelerle,
karşına durmuş koca bir sevgi yumağıyla
ve bitmek bilmeyen umutlarla akan ışıltılardır, seni beklemek…
Seni beklemek anasının sütüne aç bir çocuğun ağlamasıdır.
Anasını hayal ederek,
anasına hasretle,
anasını özleyerek…
Gülüşlerin en sıcağı,
dostların en güzeli,
sevdaların, sevgilerin en derini,
kardeşlerin en güzelidir seni beklemek…
Aranılan, özlenilen, çok sevilendir seni beklemek…
Söylenemeyen türkümdür,
elini bir an dahi bırakamadığım dostumdur,
her şeydir seni beklemek…
Aslında hep vardır seni beklemek içimde.
Aslında hep bilinendir yüreğimde.
Bunca bilinmezliğin içinde karşında bilinen olarak durmak
ve senin de tüm bilinmezlere inat,
sevgiyle, umutla, neşeyle var olduğunu,
bilindiğini görmektir beklemek...

YENİ YILINDA BENİ FARK ETTİKÇE,
BANA SEVGİN, DOSTLUĞUN HİÇ AZALMASIN…
BENİM Kİ, SİZİN İÇİN HİÇ AZALMAYACAK…