Daha dün gibi her şey içimde nice uzun yılların özlemi var demek geliyor içimden.Daha dün gibi her şey ve geriye dönüp baktığımda , kendimle hesaplaşmalarım başlıyor, geçen bir ömrün içine sığdıramadıklarım, söylemek isteyipte söyleyemediklerim,yazmak isteyipte yazamadıklarım, o kadar çok şey var ki hala yapamadıklarım, yaşayamadıklarım.Şimdilerde ruhumun bedenimin ne kadar çok gerilerde kaldığını çok daha iyi anlıyorum. Bırakıp gitmek istiyorum , uzaklara çok uzaklara her şeyi, herkesi, Offf içim acıyor, yüreğim yanıyor.
Neden bu hayat bu kadar acımasız,neden gündüzlerimle gecelerim birbirine karışık,neden her şey anlamsız gelmekte,neden başımı yastığa koyup gözlerimi kapadığımda beyninim içinde uçuşan ve birbirine çarpan binlerce martıların çığlıkları var.
Dalamadığım uykularım,
Yıldızsız gecelerden güneşsiz sabahlara uyanmalarım.
Ne geceler geçmek biliyor, nede gündüzler oluyor.
Neden bu gelgitlerim,
Sanki yıldızlar kadar uzağım kendime
Bir şeyler var eksik olan, onu arıyorum.
Yine gecenin bir yarısı, ruhumun yalnızlığı baş ucumda,yine geceler karanlık,bir sessizlik hakim geceye, beynimin içinde gürültülerin ortasında kocaman bir yalnızlığın ortasında debeleniyorum.
Bitmek bilmeyen
Sorgusuz suallerime faili meçhul suskunluklar ekliyorum
Oysa ben yıldızlı gecelerden güneşli sabahlara uyanmak istiyorum
Daha yaşayamadıklarımı yaşamak istiyorum.
Yıldızlar kadar uzak ruhuma kavuşmak istiyorum…
Ve yine her gece olduğu gibi
Elime bir oyuncak alıp, yatağıma uzanıyorum, gözlerimi kapatıp o sorumsuz, sorunsuz çok mutlu olduğum çocukluğuma, anılarıma, geri dönüyorum

Ferdoğan