Sabahın seherinde halâvetçe bir mah-pare gördüm,
Bacaklarını bana karşı apansızın çarptı geçti.
Hoş cemalini tahayyül eyledim, içimden kendimce,
Yar mehasinini nazarlarıma karşı açtı geçti.

Saldı saba ile benden yana enfes muattarını,
Seyreyledim, olmuş sinesindeki dolgun katarını,
Umdum adım atışıyla muhite sevi saçarını,
Bir ara bana anlamlı bakıp sevisin saçtı geçti.

Baktım iyiden iyiye, şirin güzelin arkasından,
İnsan sarmadan zevk alır, değil belini sarmasından,
Tanıdı, tanıdım dil- arayı muteber armasından,
Leziz tebessümüyle görüşümden na-gâh kaçtı geçti.

Aman! İstemiyorum zati, bir sevi ki pek geçici,
Dilber bir dilber ki, el âlemi gözü ile biçici,
Ah! Bakma öyle bana değil, sana gerekir içici,
Heyhat! Dil-ara gözüme o pak göğsünü açtı geçti.

KÜÇÜK OZAN’CIĞIM, tek bir canan değildir sebep dil-dâr,
Ne çıkar! Bütün mahremler teker, teker olsa bana yâr,
Sen ziyade şehvetlisin, medet! Verme bana suzlu nar,
İstirham ettim, ne çare! Lebi lebimi kaptı geçti.

KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)
İSTİRHAMNAME’DEN.
LÜGATÇE:
LEB: Dudak.
MAH-PARE; Ay parçası gibi güzel olan.

MEHASİN: Güzellik.
MUATTAR: Güzel koku.
NAGAH: Ansızın. Birdenbire.