biz seninle kardeşim iki can olmadan
düştük okul yoll...arına
ben evde sen derste
hiç birlikte akşamı sabahı yaşamadık

koştuk hayatın acımazız koynuna
geçti yıllar sen büyüdün ben büyüdüm
bir öyküydü o ince parmaklarında ölüm
nur gibi yüzüne doymadan
bende sende ölümü yaşadım oğlum

biz el ele tuşup yürümeden,
kardeşce doyasıya oynamadan
bağrıma seni basmadan
tahıl gibi savruldum
üstümüze kar yağdı oğlum

hani evimize gün doğacaktı
camımızda ay yansıyacaktı
ocağımızda neşe olacaktı
sen benden gideli duvarımızı buz tuttu oğlum

senden sonra
ne masada çiçek kaldı nede bende hal kaldı
dizlerimin bağı çözüldü
dermansızım
yaşarken içimde derman öldü oğlum

sen yokken
artık dilimde damağımda tatmı olur
gözlerimde fermi kalır
sen yokken bu can bende olsa ne olur
olsa ne olur
ben benden geçtim
ben çokdan toprağın malıyım oğlum

İrfan KÖKTEN