söylemedim
başı karlı serkeş denizin başını dizlerine
umarsızca koyduğu bu koca dağdan başka kimseye...

ıslık ıslık dudaklarının kıyısında oynaşan hoyrat rüzgarlara
birde soluğumda titreyen sesimden başka hiç kimselere söyleyemedim...

adını andıkca deliren
sana koşan baştan aşağı ben kesilmiş yol çizgilerine

suyunu kana kana içtiğimiz çeşmenin
yosun tutmuş taşlarından başka kimseye söyleyemedim...

bir de o nihaven şarkını nakaratına...

martı çığlığına serili
senli sevinçlerden başka hiç kimseye...

bu balıkcı kasabasının yağmur sonrası
sen kokan çamurlu dar patikalarından başka...

akşam çökerken kasabanın üzerine
göksudaki yangına deli yakamoz oynaşmasından başka

hiç kimseye...

adımın yanına adımı sessiz harflerle yazdığımı
yüreğimi söküp yerinden kalbinin yanına gizlice koyduğumu...

resminle
deliler gibi geceler boyu konuştuğumu

kimseye söylemedim...

kuru ekmeği bölüp tuza banıp yediğimde
içime göllenen senli dünlerden kalmış sevince fısıldadığımdan başka...

asırlık çınarın gövdesine yaslı
gölgelerimizle köşe kapmaca oynayan sevinçlerden başka

hiç kimselere söyleyemedim sana olan sevgimi...

Hasan ODABAŞI