Hüzün deryasına daldım yine bu gece
kimsenin aklına gelmeyecek hayeller kurdum
Düşman bildiklerimi dost edindim kendime
Onlar bana baktı ben onlara baltım saatlerce
Bir elimde sigaram bir elimde kadehim


yuva kurdum bulutlar üstüne ikimiz için
Gökyüzünü adımladım bir uçtan bir uca
Yıldızlardan bahçe yaptım, şimşeklerle çevirdim etrafını
Umutla ektim içerisine, yeşersin boy versin diye
Gözyaşlarımla suladım kuruyup yok olmasın diye
Ay’ın gölgesini kapattım üstüne yanmasın diye
Kirpiklerimden salıncaklar kurdum eglenesin diye


Sigaramdan her nefes aldıgımda derin bir offff çektim
Hiç düşünmemiştim ayrılıgın bu kadar acı olacagını
Kadehimi yudumlarken binlerce defa öldürdüm beynimi
Azrail’i gördüm, koştum peşinden, bagırdım duymadı
Geceye yalvardım, sardı beni karanlıgıyla
Gözlerimden düşen yaşları kimseler görmesin diye


Dostarım can dostlarım sigaram ve içkim
Yüreğim kanadığında demirlediğim limanım


Bugün seni gördüm o adamla
Eskileri yad etmek için gittiğim yerde
Seni seviyorum deyişin
Sana yazdığım aşk şiirini okurken
Heyecandan titreyişin gelmişti aklıma
El ele tutuşup yürümeyi özlemiştim


Hatırlıyormusun bana bir soru sormuştun
Dostun varmı diye bende yok demiştim
Senden sonra iki dost buldum kendime
Canım yandığında beni bırakmayan
Fırtınaya tutulduğumda sıgındığım
Teselliyi onlarda bulduğum iki dost


Sevenler acı çeker derler
Şimdi daha iyi anlıyorum onları
Az bile söylemişler bence
Sevenler hergün ölür
Ben hergün ölüyorum


Hayal bile kuramıyorum sensiz
Herşeyden vazgeçtim yaşamaktan sevmekten
Haatta kendimden bile vazgeçtim
Bugün birkez daha öldüm seni görünce
Birkez daha nefret ettim kendimden
Hep o gülüşün kalmıştı aklımda


Uzaklaştım koşar adımlarla oradan
Kaçtım, senden, kendimden belkide maziden
Ağlamaktan korktum

seni kaybettim. Şimdi iki dost kazandım

Dostlarım can dostlarım sigaram ve içkim
Yüreğim kanadıgında demirledigim limanım


Ölümdem korkmuyorum
ben hergün ölüyorum ey sevgili




TUNCAY