yağmur sebepsiz değildir
bulutlar gözlerinden havalanır
pamuk yumağı ellerin
göğsünde çifte kumrular
güvercinler yuvalanır
sıcaklığıyla gezinir yüreğil
o dağ senin bu dağ benim
yağdın işte bir güz günü...



kaşından kirpiğinden
gözbebeğinin elâsından
ebr-u nisan ikliminde
tomurcuk güllerin hasından
sağdım ceylan bakışlarını,
doymadı suya toprak
bekle kara kışlarını
bekle kar akışlarını...



perdeleyince güneşi bulut
damarımda ince ince soğuk
hiç bir kuşun
sebepsiz değildir ölümü erken
dıştan görünmez yara
içten içe
kurşun sıcağındayken dokunuşun
zehirler kanımı kurşun...



şair ağlar; boynunda ilmeği aşkın
yaprak solgun, yürek yorgun
rüzgâr soğuk, savrulur dal
ölmez isem nâr ağacım
aşkın boynundadır vebal,
uzarsa boyu sevdamın
sebebsiz değil gülde diken
ne kadar uzağa gidersen
o kadar köklenirsin içimde
sökemez yüreğimden seni hiç kimse...



Şaban AKTAŞ
17.10.1999