Bana derler niçin gülmez ağlarsın,
Ben ağlamayımda kimler ağlasın.
Hasret kaldım o gül yüzlü yarime,
Ben ağlamayımda kimler ağlasın.!

Erkek adam ağlarmıki demeyin,
Ağlamayı adamlıkla ölçmeyin.
Erkeği dişisi olmaz yüreğin,
Ben ağlamayımda kimler ağlasın.!

Hemde öyle bir ağlarki içinden,
Kan çanağı olur iki gözünden.
Akar gider yaşlar ta yüreğinden,
Ben ağlamayımda kimler ağlasın.!

Keşke derdim size dökebilseydim,
İçim kan ağlıyor diyebilseydim.
Ölmeden o yari görebilseydim,
Ben ağlamayımda kimler ağlasın.!

Ne gündüzüm belli ne gecem belli,
Yer ile gök birleşti yar gideli.
Kıt aklımı yitirdim tevekkelli,
Ben ağlamayımda kimler ağlasın.!

Çeken bilir ayrılığın kahrını,
Katık eder hasretliğin narını.
Mevla verir seven kul’a sabrını,
Ben ağlamayımda kimler ağlasın.!

Bana gülmek haram gözyaşı keder,
Umurumda değil el alem ne der.
Yar görse bu ne hal derdi derbeder,
Ben ağlamayımda kimler ağlasın.!

Acımazdı gülerdi bu halime,
Ne yapmışsın derdi benim yarime.
Getirirdi beni kendi kendime,
Ben ağlamayımda kimler ağlasın.!

Gönlü razı olmaz tutardı elim,
Konuşurdu belki lâl olan dilim.
Üç damara kan taşırdı yüreğim.
Ben ağlamayımda kimler ağlasın.!

TİRYAKİ kaderde yazılan olur,
Belki bir gün acıların son bulur.
Şükrünü sabrını kaybetme nolur,
Ben ağlamayımda kimler ağlasın..!!

26 Aralık 2012
01.17
İstanbul