Kârin´inden korkan bizden değildir
Kötüyü bilmeyiz vicdan yolumuz
Sevgiyi taşıyan sizden değildir
İnsanı kamile atar solumuz

Koparmayız gülü dikmeye geldik
Can alınmaz bizde biz böyle bildik
Ferhat olup aşka dağları deldik
Aşkı besleyene yağar dolumuz

Diliyle gelinmez söz eri özde
Teni ile yanmaz yüreği közde
Vicdan bulunmaz mı azıcık sizde
Kötülüğümüz yok kalkmaz kolumuz

Kul kusursuz olmaz kusur arama
Kin kibir seninse özü tarama
Dokunma sevdayla yanan çırama
Atlas libas neylim sevgi çulumuz

Teberra edenler gönle giremez
Bu yol aşkın yolu her kul süremez
Yapışmışa pislik özü küremez
Sermayemiz sevgi olmaz pulumuz

Fizani doğruyu görür yaşarsın
Yola gelmez kula niye şaşarsın
Kalbini doldurup ruhtan taşırsın
Gönülden gönüle serdik halımız

İsmail KOCA (Fizani)

Kârin : Bir çocuk doğduğu zaman nasıl ki melekler (hafaza) ona müvekkel kılınır, birde şeytan ona musallat edilir. Yani sağımızda solumuzda yazıcı meleklerimiz olduğu gibi birde insanın şeytanı vardır. İşte bu şeytana karîn denir. Karîn yakın arkadaş demektir.

Teberra : Uzak durma. Sevmeyip yüz çevirme.