Bilir misin bulutlar pembe,gökyüzü kar beyazdır benim usumda,
Benim yüreğim çağlayan ,senin ki ise durgun akan ırmak.
Benim morum yeşilim sen, senin renkli tokalarından birisi ben.
Benim düşlerim, birlikte tek kaşıkla karın doyurmak,
Senin düşlerin her zaman erişilmez olmak.

Bir örümcek ağ örmüş renkli rüyalarımın gölgesine,
Güvercinler yuva yapmış sevda tepelerine.

Biliyor musun yüreciğime ektiğin fidanlardan artık kocaman bir ormanım var ,
pembe düşlerimde gözyaşlarımla sulayıp büyüttüğüm ,
umutlarını ümidim yaptığım.

Usumdaki gülümün dallarına yuva yaptım ,
Bülbülün olup uzaklarda bir yerde şakıdım , seni arzuladım ama sahip olamadım.
Kollarımın arasında kayıp gitti bedenin, gözlerimin önünde batan güneş misali.
Doyasıya seyredemedim ne dağların ufuklarında batan güneşi ne de onu kıskandıran seni.

Sevgimi yükledim umut güvercinlerine,
Çözdüm iplerini saldım erişilmez tepelerinin doruklarına ,
Hissettiklerimi ulaştıracak elbet sevdamı hapsettiğin yüreciğine.