ben her gün seni özleyecekmiyim
güneş aynı yerinden görünür
her sabah hamile
ve hep aynı saatte doğurur ışıklarını
hiç şaşırmadan, daima yaptığı gibi.
kainata yayılır
her şeyi gör eden şeffaf beyaz çocukları.
ve yakın ederler baktığın uzağı.
ne yarar ki bunca çaba.
ben seni yine her baktığımda göremem.
ben her akşam seni özleyecekmiyim.
siyahımsı bir renk çoğalır, koyulaşarak
kara kara binlerce ve yapışık kamçılar
gün ışığını döver durmadan.
işte; en yoğun olduğun vakit başlar bende.
gece daha azgındır, kıyasladığımda güne
bir başıma bırakır beni
gitmiştir gün içinde oyalandığım hengame
nasıl dertlenirim yokluğuna
nasıl yanarım her yaktığım sigarayla birlikte
hasretin yırtar karanlığı
ardı yine karanlık
yetmez gücüm, yetmez sözüm, yakarış boşa
ben zaten, bu gecelerin birinde
sana hasret; ölürüm.
ben her ilk bahar da seni özleyecekmiyim
doğa ana gülücükler saçar
kelebekler kanatlanmış
ağaçlarda çiçek patlamış
toprak örtüsünü, hayvanlar postun değiştirmiş
canlılar, canı çektiğiyle eşleşmiş
bir köşeden bakıp
onlar adına sevinmenin güzelliği düşer payıma
oysa sen neredesin ey baharım
gök mavi deniz mavi dağlar halayda
dereler coşar
ben sana hasret bahçelerde
aylak aylak dolaşırım yine.
ben her yaz seni özleyecekmiyim
sıcak kaynatır kanları
arkadaş eder yabancıları
tatil eder tüm canlıları
herkesde bir kıpırtı
börtü böcek bile oynaşır
ısındıkça çılgınlıklar karışır
kavrulurum sadece, ısınan düşlerimde
terine karışmak isteyen terimde
rüzgar estikçe seni hissederim bedenmide
oysa boşuna yine arayışım
oysa sen yine yoksun be.
ben her sonbaharda seni özleyecekmiyim
yaprakları izlerim, ağaçlardan mecburi intiharlarını
hepsi sana umudum gibi sararmış
ama onların bile gidecek yeri var.Toprak.
izlerim kainatın yağmurlu rüzgardan kaçışını,
hepsinin gidecek yeri var işte.
ben ; bir ben sana gelemiyorum istediğim vakit.
saymazsak ara sıra yüreğime ve gözlerime uğrayışını
yetmiyor işte
yetmiyor hep yoksun.
ben her kış seni özleyecekmiyim
bembeyaz bir umut yağar yer yüzüne
bende hep çığ olur düşer yüreğime
yine de belirsiz bir tebessümüm olur ara sıra
neden biliyormusun.
kardan adamlar yaparım sıkça
sessiz, iyi niyetli ve güvenilir görünürler beyazken
sonra karşılarına kardan seni yaparım
sonra yanında gururla dururum
bizi seyretmelerine izin veririm saatlerce
bak; kardan adamlar şahit mutluluğumuza
bembeyaz her yan
kefen de öyle
artık biliyorum
ben, seni özleyerek öleceğim
tembih ettim beni toprağa vereceklere
kefenimi gözlerinin, saçlarının
hafif soluk teninin boyasınlar rengine
ve senin boyun kadar olsun benim kefenim
ben bu hayatta sarılamadım
hiç değilse, toprakta da olsam
sonsuza kadar sen sarıl bedenime.