YENİ YIL NEYİNİ KUTLAYACAKMIŞIM

Karlı bir kış gecesi gerçekleşti
Dinmeyen hıçkırıklarla dünyaya göz açışım.
Yamalıklı bezler içinde
Bir kuzineli soba dibinde
Sarı kedinin mırıltısı eşliğinde oldu yerde ilk yatışım.
Beni kucaklanırken düşürdün
Emeklerken düşürdün
Yürürken koşarken düşürdün
Erik ağacından eşeksırtından düşürdün.
Mavi bisikleti başkalarının altında
Naylon topu başkalarının ayağında gördüm.
Ne bir çikolata tattırdın
Ne bir dondurma yedirdin.
Sarı portakal görmeden kırmızı karpuz kesmeden
Bir muz kabuğu soymadan
Küçüklüğüme doymadan
Kah babama çektirdin kulağımı kah öğretmenime
Uykularımı kaçıran korkuyu tattırdın aklımı aldın
Neyini kutlayacakmışım senin
Sen benim çocukluğumu çaldın….

Gördün ya biraz serpilip boy attığımı
Kıskandın arkadaşlarımı kıskandın gezmelerimi
Çekemedin rahat yattığımı.
Tutuşturdun elime kazmayı küreği
Büyük evlat muamelesi yapıp
Sorumlulukla doldurdun gencecik yüreği.
Gündüzümün ışığını söndürdün
Tadını kaçırdın sıcacık yatağımın.
Ne günahın bitti ne haramın
Ne ayıbın bitti ne yasağın
Zaman bol cezalı hiç ödülsüz geçerken
Çocukluğa geç dedin aşka erken.
Ayağımın çamuru ellerimin nasırıyla attın gurbete
Hakiler içinde ana hasretiyle gittim ilk nöbete.
Kapuskayı zorla sevdim
Demliğin sülbüğüne mendil bağlayıp çayımı süzüp içtim.
Merde canı gönülden namerde görev icabı selam verdim
Ne birine küfrettim ne de birini üzdüm.
Değerimi bilmedin hakkımı aldın
Neyini kutlayacakmışım senin
Sen benim gençliğimi çaldın…..

Gözle kaş arasında bir Pazar parmağıma yüzüğü taktın
Halısız kilimsiz beyaz eşyasız
Yarım yamalak hazırlanmış bir evin içine attın.
Daha ilk pazartesi emir altı bir işte çalıştım
Aldığım üç kuruşluk kazancı
Borca takside pay etmeye alıştım.
Aklımı zır cahillere
Yeteneğimi beceriksizlere yedirdin.
Fikrimi duyan olmadı
Doğrularım hiç kabul bulmadı.
Ne hak ettiğim yere getirdin
Ne de bir kerecik aferin dedirdin.
İlk kez beddua okuttun
İlk kez küfür ettirdin.
Gece gündüz çenemi sıka sıka
Dişlerimi boğazıma döküp
Başımdaki siyaha beyazla daldın
Neyini kutlayacakmışım senin
Sen benim saçlarımı çaldın……

Ekmek kapısı umut kapısı dedim
Kendi işimi kurdum.
Gece kapanışı ikiye ayarladım
Saati sabah yediye kurdum.
Yalandan haramdan hileden uzak
Besmeleyle açıp besmeleyle kilit vurdum.
Tatlı dille konuştum
Saygıyla anlayışla karşıladım
Hak ve adalet terazisiyle tarttım.
Her gece hesaba çektim kendimi
Hiç vicdan azabı duymadan yattım.
Bilindik anlayışa uymadım
Düzene ters düştüm.
Yazık ciğerim yufka yüreğim fark edilince
Ana istedi baba aldı
Bacı yedi kardeş götürdü
Eş dost kandırdı elaman çaldı
Bana karın doyurmayan bir kişilik
Bir de heba olan emek kar kaldı.
Meydanı sahtekarlara yalakalara iki yüzlülere verdin
Dört çakalın eline düşürdün
Gururumu ayaklar altına aldın.
Neyini kutlayacağım senin
Sen benim işimi aşımı çaldın….

Çocukluk dediğim süre
Varla yok arasında geldi geçti.
Gençlik saydığım dönem
Seldi aktı yeldi esti.
Kapısına köle ettiğin cahillerin makamı
Dişlerimi dökerek ilikletti yakamı.
İşçiliği burnumdan getirdin
Patronluğu çok gördün.
Aşk ateşine düşürdün
Gündüz hayal kurdurup gece kabus gösterdin.
Kavuşmayı imkansız mutluluğu haram kıldın.
Sevinirken günleri saliseye çevirip
Sıkıntıdayken dakikaları asır yaptın.
Süresi belli olmayan ömrümden
Gün dedin hafta dedin ay dedin aldın.
Neyini kutlayacağım senin
Sen benim yaşlarımı çaldın..

Artık kanmıyorum atık katılmıyorum
Sana ve seni hatırlatan hiçbir şeye.
Her gelen yeni yılda
Benim başıma türlü türlü çorap örülmüş
Hem hırsızın gelişinin kutlandığı nerde görülmüş
Adem durmazer