3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1600
Okunma
Önce uzun havası dinlenir
Çıplak dağlardan inen sevdalarımın …
O vakit durur rüzgar
Nefesimde üşür efelerin elleri ayakları
Yüzleri yere düşmüş
İçlerine dar gelen bin yürek
Sessizliği bozarak niyetine girmiş bir haykırışla
Çatırdatırlar kurak topraklarını İzmir”in.
Tez vakitlerde gevelenmiş
Un ufak aşk sözcükleri kalır
dudak kenarlarında...
ruhumun bucaklarında tutulur mutlak hesabı
geçip giden sevda kervanlarının.
Gün bittiği vakit güneş çöllerime düşer
Elleri kıvrım kıvrım meşk kadınları uyanır geceye
Yüzleri peçeli,peçeleri paralı
Tef vurur ...
Hayat bir kez daha yüzünü açar
Sonrası bir harbele bir kıyamet
Ay düştükten sonra rakıya
Kaybolur…
*ışın Ergüney"e teşekkür ederim.