Zaman dursa yürürken dar sokaklarda.
Silsem geleceğimi dönsem çocukluğuma.
Şaziye nine sırıtır şimdi karşımda,
Eli arkasında kaçın çocuklar,
Anladım kızılcık sopası yanında.
Yazık oldu topladığımız ham armutlara,
Tatlarının hayali kaldı damağımızda.

Kalenin surları meskenimiz olurdu.
yükseğe tırmanan en yürekli çocuktu.
İstopu unuttum guggu aklımdan çıktı,
Ne güzeldi ay çıkana kadar sürerdi evcilikler.
Hala Neri teyzenin damındamı
Ekmek attığımız korkak güvercinler.
Annelerimizden gizlendiğimiz eski ev,
Söyle nerede şimdi o gülen yüzler.

Zaman acımasız insanlar bihaber.
Nasıl geçti gitti çocukluğum bilmeden.
Elimde olsa geçerken tutardım zamanın saçlarından
Ver çocukluğumu götürme derdim,
Yoksa vermem ki sana pamuk helvamdan.
Çocukluk işte en değerli hazinem,
Oyuncak bebeğimle elmalı şeker.
Hala hayalimde Ortahisarın surları
Al deseler giy bu libası,
Ölene kadar giyer çıkarmazdım,
Satılsaydı çocukluk hırkası.

M.Neriman KOÇ