şimdi sen
yüreğini avuçlarına alıp

şimdi sen
bir başına
dönmüşsen eve

-bütün atlıları ardında bırakıp-

rüzgarla yarışmışsan
kaçarken korkulardan

savaşların ardında
bir ben kalmışsam uzak

her köşe başında
tam on ikiden vurulmuşsak
ihanetlerden

-terkedilmiş kavgalardan-

şimdi sen
geri dönmüşsen bensiz

duvarlardan
sesim yankılanıyorsa

ne güzel kokuyorsun diyorsan
suskun

gözlerim ağlıyorsa
gözlerinden

yaralı gemilerle dönmüşsen
dalgaları kırılmış

şimdi sen
okyanuslardan savrulan yapraklarımla
bir başınaysan duman duman

sigara avutmuyorsa yokluğumu

nasıl olduğumu düşünüyorsan
nerede ve yalnız

şimdi sen
bensiz yaşamın ne kadar anlamsız
bensiz odaların ne kadar çıplak
bensiz sen olmayacağını
bensizliğe alışamayacağını düşünüyorsan

şimdi sen
beni yüreğine sarıp
düşlere dalmışsan

-tenimde yanıyorsa ellerin-

saçlarımı kokluyorsan kır çiçeklerinden

şimdi biz
aynı rüzgarda savrulmuşsak
yağmur damlalarına

toprağa düşmüşsek
cemre gibi

koyun koyuna demlenmişsek bin yıllardır
çiçek olup açmışsak sarmaş dolaş

boşuna değildir ölmelerimiz



Nazan Yinanç