Geldin . . .
Sözlerinle içimi ısıttın önce
Senden gelen her sözcük
Senden yana her bakış
Güneşten gelen bir ışık kümesiydi sanki
Dünyam bir başka aydınlandı
Tüm zemheri karanlıklara
Koca bir hoşçakalı sığdırdım
Gelişinin şerefine
Umut şişelerimi
Sevgi yüklü kadehlerimle kaldırdım

Geldin . . .
Yüreğin yüreğime uzandı usulca
Söz geçiremedim
Vazgeçemediğim bir dosttun sanki
Yıllardır özlediğim , beklediğimdin . . .
Gözlerimle aradığım
Bakışlarımla yüreğimde hapsettiğimdin . . .

Geldin . . .
İçim bir başka ısındı
Yüreğim bir başka sevdi seni . . .
Dil-i Lisanımın bütün sözcükleri anlamını yitirdi
Hiçbir harf, hiçbir mısra
Seni ne denli sevdiğimi anlatmaya yetmedi . . .

Herkesten sakladığım yaralarım vardı
İçten içe kanayan
Kanadıkça can yakan
Yaktıkça kendi ferinde köz olan
Yaralarıma dokundun . . .
O kadar ustaca yaklaşıyordun ki
D i r e n e m e d i m . . .
Boyun eğdim ilk defa . . .
Yıllarca içime hapsettiğim
Zemherilere attığım gözyaşlarım
Cesurca süzüldü yanaklarımdan . . .
K or k m a d ı m . . . / U t an m a dı m . . .
İlk defa saklamadım
İlk defa kendimi birinde buldum
’O’na ait kıldım . . .
Yüreği o kadar güzeldi ki
S a m i m i ,
H a s s a s ,
Güven veren
Yüreğine / v u r u l d u m . . .