Elveda dedi ! Unut beni dedi Hiç tanımadın farzet
Gözlerimin içine baktı Gülümsedi ve elveda dedi
Hiç bir söz söyleyemedim
Olduğum yerden hiç kıpırdayamadim
Oysa! içimden ayaklarına kapanmak geldi
Gözlerim haykırıyordu gitme Gitme diye

Dudaklarim sanki mühürlüydü Konuşamıyordum
acaba.! Kalp atışlarımı duymuyormuydu
Oysa! yerinden çıkacak gibi atıyordu
O ise! Uzaklaşıyordu
Gözlerimi hiç kırpmadan bakıyordum gidişine

Artık göremeyeceğim kadar uzaklaşmışti’ki..
Bedenim daha fazla dayanamadı
Dizlerimin üzerine çöktüm
Gözlerim çoktan pes etmişti
Yanaklarim ıslaniyordu gidişine

İçimde öyle bir aci vardı ki ! Tarifi mümkün değil di
Yerimden kalmak için Hiç çaba göstereremiyordum
Titriyordum gidişine
Eve nasıl gittiğimi hatırlayamıyorum
Ama ! gittiğime bin pişman olmuştum
Heryerde ondan bir hatıra ı bir iz vardı
Odamda ise hala onun kokusu
Nereye baksam ondan bir hatıra Bir iz vardı
Ve pişmanlıklarım

Her şey yalan Birtek o gerçekti sanki..
Halbu ki ! o yalan yalancı bahardı
Ondan geriye kalan herşey gerçekti
Acılar ve gözyaşları
Unutum vu unuturdum kendime

Kubilay köse