Tarifin yoktur senin hem ebed hem ezelsin
Aşkın mabedinde kal böyle daha güzelsin

Ay ışığı elmas olup süzülürken saçından
Kalbimi açıp baksan sen çıkarsın içinden

Uzansak bir kumsala öpsem avuçlarını
Bıkmam ta fecre kadar okşasam saçlarını

Gönlümdeki yangınları kızgın çöllere saldım
Kalbimin gurbetinde yine boğuldum kaldım

Her gün batımında yeni güne başlarım
Ebr-i nisana inat boşalır gözyaşlarım

Nice yıllar geçti benim yalan dünyamdan
Ölümlerle uyandım yine tatlı rüyamdan

Şimdi sen yoksun içime gömdüm acıları
Mavi yalnızlıklardan seyrettim yolcuları.

Bırak artık düşlerimi yalnızlığa uyanayım
Sen var iken sensizliğe ben nasıl dayanayım

Dünyaları bulurdum o tatlı sözlerinde
Düşünmeden sabahı,dinlensem gözlerinde

Anlatmaya söz yetmez yürekte yılgınlığı
Seni sevmekle yaptım en büyük çılgınlığı

Yokluğun zulmediyor her gün başka biçimde
Sen sevdayı ne bilirsin yürek yok ki içinde

Bir umudu öldürdün kirlenen ellerinde
Nağmeler gezmez oldu udumun tellerinde

Adını yazdım karanlığına gecenin
Parlayıp sönmektir kaderi ateşböceğinin

Seni arar iken bu âlemde sensizliğe ulaştım
Sevdaların sürgün kentlerinde dolaştım

Nerde uyur martılar yüzyıllardır bilinmez
Başlamıştır bu yolculuk artık geri dönülmez

Bıraktığım feryatlarla geceleri deleceksin
Sensizlik ne yamandır sen nereden bileceksin


Unutup gitsem bir gün anmasam hiç adını
Yokluğunda anladım yokluğumun tadını

Şu anlamsız dünyada beni yürekten ettin
Gittin ey vefasız yine ansızın gittin

Terk ettim bedenimi yokluğun sarsın diye
Lanetledim dünyayı içinde sen varsın diye

Sen her sabah bir yürekte arıyorken şansını
Öğrendin mi pervaneyle ateşlerin dansını?

Bülbüller ayrı kaldı bağzarından gülünden
Fışkırıyor alevler bir sevdanın külünden

Hüzzamdan bir şarkı kalmış dudaklarımda
Hicrinin feryadı inler şimdi kulaklarımda.

Bilmem daha kaç yıl geçecek kimsesiz, sensiz böyle
Ölümden uzak bir yer varsa giderim sen adresi söyle!

2007-İZMİR