( Şehitlerim, Can Şehidlerim: 51 )
(Hicri 14’te Mercü’s-Sufr savaşında şehid düştü)

Seleme bin Hişâm (RA)

Seleme, Hişâm’ın oğullarından biri,
O’nun dört tane daha kardeşi var idi,
Seleme’yle Hâris, iman edenlerdendi,
Diğerleri nasipsiz gürûhtu Seleme’m.

Ebû Cehil, As ve Hâlid, O’nun kardeşi,
Seleme’ye Ebû Cehil eziyet etti,
Selem ki, Ebû Cehil’in abisiydi,
Kardeşin hazmedemedi seni Seleme’m.

Eziyet ve hakaret dayanılmaz oldu,
Böylece Seleme’ye hicret şart olmuştu,
O, üç aylar içinde orada bulundu,
Mekke’yi aklından çıkaramayan Seleme’m.

Dediler ki: “Mekke halkı artık Müslüman,
Velid ve Mugire de ediverdi iman,”
Seleme’yi böylece kaplar bir heyecan,
Mekke’ye gitmeye hazırlanır Seleme’m.

Mekke’ye yaklaşınca anlamış gerçeği,
Onur etmişti gerisin geri dönmeyi,
Gündüz Mekke’ye girmekte mümkün değildi,
Bir yol, gece Mekke’ye girendi Seleme’m.

Bir zaman öz vatanında saklanıp durdu,
Kardeşi O’nu, Mekke’de aratıp buldu,
O, Cehil denen kâfir, O’nu hapse koydu,
Menfaat kavgası kardeş bilmez Seleme’m.

Hapislerde bulunan çok yiğitler vardı,
Selem, Velid, Hişam, Iyaş bunlardandı,
Onlar, bindir çeşit işkence altındaydı,
Öz kardeşindi eziyet eden Seleme’m.

Hicret emri çıkınca, kırılmadı zincir,
Zincirle bağlar Ebû Cehil dene kâfir,
Bedir, Uhud ve Hendek size öğretilir,
Cihadlara katılamayandı Seleme’m.

“Dayanamaz vazgeçer” diye düşünmüştü,
Ondaki iman, sabır gücünü büyüttü,
Ebû Cehil’in planları hep suya düştü,
Allah sevgisini kıramazlar Seleme’m.

Hz. Muhammed, esirler için dua eder,
“Allah’ım! Esir Müslümanları kurtar,” der,
Resûl-i Ekrem ki; bunu her sabah söyler,
Allah’tan ümidini kesmeyen Seleme’m.

Müşriklerin elinde olan üç sahabe,
Amca çocukları olarak bilinmekte,
Denir ki; üçünün dedesi de Mugire,
Eziyet edende kardeşindi Seleme’m.

Velid, Iyad, selem birlikte bağlanmış,
Onlara hep aynı işkence uygulanmış,
O Velid ki: bir fırsatını bulup kaçmış,
Râsûlullah, çareler ararmış Seleme’m.

Râsûlullah, “Onları kim kurtaracak?” der,
Velid bin Velid “Ben” deyip Mekke’ye döner,
Velid, gece onların iplerini keser,
Allah’ın yardımı gelivermiş Seleme’m.

Müşrikler, peşlerine düşüp aramışlar,
Rabbim’in yardımıyla da bulamamışlar,
Velid’in yürümekten ayakları kanar,
Allah Râsûlü’ne kavuşmuştu Seleme’m.

Hz. Peygamber’in yanında huzura erdi,
O’nunla olmaktan pek çok keyiflendi,
Râsûlullah ki; O’na sevgi gösterirdi,
Resûlün vefatında üzüldü Seleme’m.

Selem, Ebû Bekir’e bey’at etmiş,
O’nun isteğiyle, Şam Seferi’ne gitmiş,
İslâm için, can siper hane hizmetteymiş,
Allah aşkıyla yanandı Seleme’m.

Hz. Ömer devrinde, Mercü’s-Sufr harbi oldu
Seleme bin Hişâm’da bu harpte bulundu,
O’na bu savaşta, şahadet nasip oldu,
Selamlar olsun sana ey yiğit Seleme’m.

Zalim, ahire kadar zulmüyle anılır,
O mazlum yürekler için, destan yazılır,
Haklı ve haksız dergah-ı divana varır,
Mahşerde bir büyük hesap vardır yiğidim.

Cehil, cahilliğiyle daim anılacak,
Kötüler hanesine, zalim yazılacak,
Sahabe hayatı, bize örnek olacak,
İyilerden ders almak gerekir yiğidim.

Bil kendini, Hakk aşkıyla yansın yüreğin,
Hakk, Allah dedikçe, bükülmesin bileğin,
Kara toprak değil mi, senin gideceğin?
Dünyada gönül yıkmaya değmez yiğidim.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan.