Her gece bu son diyorum kendi kendime,
birdaha düşünmeyeceğim.
sonra anılar takılıyor peşime,
niyetimden geçiyorum.

Eyy benim vefası eksik yüreği taştan yarim
hangi ihanetin acısını çekmeliyim, bilmiyorum.
Bu sensiz kaçınca gecem, saymadım.
Her gece cümle cümle yanaşır oldum ölümlere.


Her nefes arasında, seni düşünmekten yorgun düştü düşüncelerim.
Bilmiyorum, beynime yüreğime daha kaç yıl işkence edeceğim.
Kaç gün geçti?
Kaç mısra tükettim ardından?
Kaç şiirde infaz verdim kendime?

O hayalindeki gelinliğin.
"Kefenim oldu bilesin"

Bir Ali’ydim Can’ım sende kaldı giderken.
Hiçmi düşünmedin söylesene.
Bensiz ne yapar? Ne eder diye?

Bir aşk acısının peşinde takılı kaldım.
Koca bir ihanetle hergün bin kez kanadım.
İsyanlarımı taşımadı İzmir.
Sözlerim kifayetsiz kaldı bu ayrılığa.
Kararan bir gece vardı.
Birde hiç aydınlanmayacak olan yüreğim.

Söylesene sevgili.
Sensiz bu yolları daha ne kadar yüreyeceğim?