Kayıyor toprak ayaklarımın altından
Tutunduğum dallar çalı dikeni
Var yok arası, içimde mücrim bir huzur
Ömrümün çorağında ara dur

Beni yakacaklar, ateşi sana sıçrayacak
Beni yakacaklar, sen dumanında doğulacaksın
Celladımsın
Lakin, tüm merhametim üzerinde
Ölsen de öldürsen de sana yazık

Sarıldığım yılanı öldüren sen
Bari denizimden uzak dur
Ne aç, ne yeşer , ne de koklan
Bahar görmeden sol dedin
Gassal elinde meyyit ol dedin


Bir ömür borçlusun bana
Bin kez de öldürsen beni
Bir mezarım olmayacak

Yoruldum ağlayamamaktan
Eskidi yüzümdeki maskeler
Yoruldum, yol almaktan bir bilinmeze
Yoruldum, yarınsız ve yalansız sabahlara uyanmaktan

Ne saksıdaki menekşe duyuyor sesimi
Ne de yoldan geçenler
Adı vicdan olan ses duyuyor sadece
İçimdeki sesi
O da kıran kırana savaşta

İnsandım kadındım güçlüydüm
Lakin , anaydım
Tüm kalelerimi teslim aldın analığımla

Küçük bir aptal gibi mutlu olmak istiyorum bazen
Küçük olamam ama , yeterince aptal olmalıyım diyorum

Görmedin hissetmedin duymadın
Sadece tenimi tanıdın
Ruhuma kör, ruhuma sağır, ruhuma dilsizdin
Lakabım vardı, saçı uzun aklı kısa
Sadece dişiliğime kimlik verdin
Adı eksik etek

Suçluyum
Suçumu seviyorum
Af dilemiyorum
Af etmeli miyim bilmiyorum
Suçluyu sevmiyorum