Neyleyim! Görülüyor yine sende gamlar câ-be-câ,
Ümitsizliğe büründü ah ü zarlarınla her câ.

Niçin gülmez ağlarsın sen? Bir türlü anlayamadım,
Tutuştum aşk-ı-diline de, bundan kurtulamadım.

DİLÂŞUB! İnan çok derin geldi bu dağ-ı-aşk bana,
İhsan eyleyip de salsana mahım beni rahşana!

Bu üzüntü ü keder ü feryadın hiç yoktur sonu.
Gel boş yere akıtmayalım gözlerimizden hunu.

Ne sen duy, ne de KÜÇÜK OZAN duysun alam-ı-gurbet,
Abat olalım da gitsin bizden alude-i-zulmet.

KÜÇÜK OZAN ( CML DMR
DİLAŞUB’A HAYKIRIŞ’TAN

LÜGATÇE:
CA BE CA: Yer yer.
HER CA: Her yer.
AŞK I DİL: Gönül aşkı. Gönül sevdası.
DAĞ I AŞK: Aşkın bıraktığı yara. Sevdanın kişinin içinde açtığı yara.
MAH: Ay yüzlü, ay gibi yüzü olan güzel.
RAHŞAN: Parlak. Işıltılı.
Ü: Ve
ALAM I GURBET: Gurbetin verdiği acılar, elemler.
ALUDE İ ZULMET: Kişinin içine karanlıkların verdiği bulaşıklık. Silinmeyen bulaşık izler.