işgale uğramışım
özgürlüğü elinden alınmış
memleket gibiyim,
dar geliyor dünya...
yeşil gözlerin de olmasa...
çekilmeyecek bu esaret...
ne yer, ne gök yetmeyecek...

oysa kuşları çok severim...
hele ki güvercinleri...
martıları,
başına buyruk kartalları...

dalgınlığım
dargınlığım
kime dersiniz
adları saklı kalsın
nasılsa,
mahşerde hesaplaşırız...

oysa çiçekleri çok severim...
babannemim çiçeği...
sardunyalara hayranım
kendimi bildim bileli...
papatyaları,
kasımpatlarını,
gülleri,
beyaz gülleri...

beni ne yana atsanız olmayacak
doluya koysanız almayacak
boşa koysanız dolmayacak

oysa yıldızları çok severim...
mehtabı,
denizi,
ormanı...

doğuştan geliyor bu kırılganlığım
en çok kendime kırıldım siz bakmayın...
benim bana ettiğimi
etmedi daha hiç kimse...
belki affederim birgün
kendimide...

oysa çocukları çok severim...
haylaz
yaramaz
masum
insan melekleri...

çocuktum ya herkes kadar
büyümeye heveslendim
büyürken insanın canı çok yanıyormuş
yaşamadan anlayamadım...

şimdi mi?
yaralarım var
yardan yana
eşten yana
dosttan yana...
ama illa ki savaşım kendimle...
mağlubiyetim de
galibiyetim de
bende, benimle...

sibel varol