Bütün kapılar kapalı sende;
Hazanın, Baharın, Yazın kalır mı?
Rahmet muslukları tıpalı sende;
Yeşermiş vâdiler, düz’ün kalır mı?

Bulut durur; damla olup doğmazsın!
Susuz Topraklara akıp yağmazsın!
İçe dolar, yere göğe sığmazsın!
Yağmadığın dağda iz’in kalır mı?

Güneşi beledin, derin uykuda...
Yok, cemrenin izi havada, suda.
Küllenmezse ateş durmaz pusuda;
Kalbi ısıtacak közün kalır mı?

Alır seni yutar derin ufuklar
Yeni Güneş Bekler; O Dost Şafaklar
Sunmaz’san ışığın, küser âfâklar...
Meram arz edecek sazın kalır mı?

Nağmeler inliyor gönül telinde
Suskunluk kaderin, berât elinde
Vurulmuş dururken kilit, dilinde;
Tellere dökecek sözün kalır mı?

Bülbül, gül dalında ahuzâr eder!
Maşuku, canından gülizar eder!
Gülşen’i; bülbüle, gül mezâr eder...
Doğmadığın kalpte özün kalır mı?

Kabulümdür dersin, etmezsin sual
Kula değil, Hakk’a yazdın arzuhâl
Olmasaydı sende bu kuvvet, bu hâl;
Zamana direnen hızın kalır mı?

Sağlamdır temeli kapılmaz sele
Yazılsa fermanlar, yüklense yele
Kader, mutluluklar sunsa rastgele;
İçin kan/ağlarken hazzın kalır mı...

15 ARALIK 2012 / Metanet Yazıcı